Λόιντ Τζορτζ, Ντέιβιντ

(David Lloyd, George Μάντσεστερ 1863 – Λανιστούμντοου, Ουαλία 1945). Άγγλος πολιτικός, πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας (1916-22). Φιλελεύθερος με ριζοσπαστικές τάσεις, εξελέγη για πρώτη φορά το 1890 μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων, απ’ όπου αντιτάχθηκε στη νοτιοαφρικανική πολιτική του Τσάμπερλεν. Το 1908 έγινε υπουργός Θησαυροφυλακίου (Οικονομικών) στην κυβέρνηση Άσκουιθ και το επόμενο έτος παρουσίασε έναν προϋπολογισμό, με βαριά φορολογία στα μονοπώλια και στις μεγάλες περιουσίες. Η πρωτοβουλία του αυτή προκάλεσε σοβαρή συνταγματική κρίση: η Βουλή των Λόρδων καταψήφισε τον προϋπολογισμό του Λ.Τ., αλλά οι Φιλελεύθεροι, που διατήρησαν την εξουσία και μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 1910, πέτυχαν από τη Βουλή των Κοινοτήτων την ψήφιση του «Νόμου περί Κοινοβουλίου» (Parliament Bill), ο οποίος περιόριζε το δικαίωμα αρνησικυρίας των Λόρδων. Τελικά, έπειτα από τις νέες εκλογές τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο Λ.Τ. πέτυχε την ψήφιση μεγάλου προγράμματος κοινωνικών ασφαλίσεων και επιδομάτων ανεργίας. Υπουργός Πολεμοφοδίων το 1915 και υπουργός Στρατιωτικών το 1916, αντικατέστησε τον ίδιο χρόνο τον Άσκουιθ στην προεδρία της κυβέρνησης. Έδωσε ορμητική ώθηση στη διεξαγωγή του πολέμου και έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στη διάσκεψη των Βερσαλιών. Στη μεταπολεμική κυβέρνησή του, αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει πολλές απεργίες και την ιρλανδική επανάσταση, την οποία κατόρθωσε να κατευνάσει με την ίδρυση, το 1921, του Ελεύθερου Κράτους της Ιρλανδίας. Με την ήττα του στις εκλογές του 1922 και λόγω της προοδευτικής φθοράς του κόμματος των Φιλελευθέρων, έχασε βαθμιαία την επιρροή του και υποστήριξε τους Εργατικούς. Παρά την αστάθεια και τα λάθη που διέπραξε κατά καιρούς στην πολιτική του, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη νεότερη ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας, τόσο ως εμπνευστής και υποστηρικτής των αρχών του κράτους πρόνοιας (Welfare State) όσο και ως ηγέτης της χώρας του κατά τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο και κατά τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη ειρήνης.